5 najlepszych (i 5 najgorszych) filmów romantycznych z 2010 roku

Ludzie zawsze lubili historie miłosne. Na długo przed wynalezieniem kina publiczność poszła na sztuki Szekspira i czytaj romanse dla radości dwojga bohaterów, którzy odnajdują się i zakochują. Filmy sprawiły, że tego rodzaju historie są bardziej wciągające niż kiedykolwiek. Z odpowiednimi, dobrze dobranymi aktorami film romantyczny może zwalić cię z nóg.

Ale z niewłaściwymi aktorami, słabym scenariuszem lub niesprecyzowanym kierunkiem, romanse mogą być jednymi z najgorszych filmów, jakie kiedykolwiek nakręcono. Lata 2010 przyniosły wiele wspaniałych filmów romantycznych i mnóstwo okropnych. Oto pięć najlepszych i pięć najgorszych filmów romantycznych z 2010 roku.

10 Najlepsze: Królestwo wschodu księżyca (2012)

Wizualizacja Wesa Andersona Królestwo wschodzącego księżyca, jego Andersonian podejście do 400 ciosów-esque intymny film o dorastaniu, tak jak wyobrażają to sobie dzieci doświadczające miłości po raz pierwszy, z jasne kolory i wyidealizowane emocje. Kara Hayward i Jared Gilman ujawniają się jako Suzy i Sam, którzy uciekają odpowiednio z domu i obozu harcerskiego Khaki, aby spędzić razem czas. Obaj mają niezwykłą chemię na ekranie w całym filmie.

scenariusz Andersona, napisany wspólnie z Romanem Coppolą, przedstawia historię miłosną Suzy i Sama z perspektywy „nas kontra świat”, gdy przeciwstawiają się swoim rodzicom, khaki harcerzom i ekstremalnym warunkom pogodowym, by być razem.

9 Najgorszy: Sylwester (2011)

W 2010 roku Garry Marshall wyreżyserował nieoficjalną trylogię wakacyjnych romansów zespołowych: Walentynki, Sylwester, oraz Dzień Matki. Wszystkie są okropne, ale środkowy rozdział jest prawdopodobnie najgorszym z trzech.

W obsadzie zespołu znaleźli się tacy A-liści jak Robert De Niro, Halle Berry, John Lithgow i Michelle Pfeiffer, ale żaden z nich nie był w stanie uratować filmu przed jego okropnie ogólnym scenariuszem i cienkim jak brzytwa charakteryzacja.

8 Najlepsze: ona (2013)

Kto by pomyślał, że film o romansie mężczyzny z kobiecym głosem w jego smartfonie wybrzmi emocjonalnie? Futurystyczne podejście Spike'a Jonze do klasycznej historii miłosnej porusza serca widzów, jednocześnie dostarczając prowokującej do myślenia science fiction.

Hoyte van Hoytema nasycony Ją z jednymi z najpiękniejszych kinematografii najnowszej pamięci, a w rolach głównych Joaquina Phoenixa i Scarlett Johansson (z tym ostatnim tylko używając jej głosu) są bez zarzutu.

7 Najgorszy: Pasażerowie (2016)

Założeniem Pasażerowie jest zbyt przerażający, by film odniósł sukces jako romans. Przemierzający przestrzeń kosmiczną Chris Pratt budzi się na wiele lat przed dotarciem statku do celu. Skazany na samotną śmierć na statku, budzi Jennifer Lawrence i ją też skazuje, żeby mógł z nią spać.

Jak świetny film autorstwa Nerdwriter1 zauważył, że byłoby lepiej jako horror, zaczynając od tego, jak Lawrence obudził się i znalazł już Pratta obudzony, karmiony jego kłamstwami, a następnie podążający za jej perspektywą, aż dywan zostanie wyciągnięty spod niej i widz.

6 Najlepsze: Kształt wody (2017)

Kiedy Guillermo del Toro oglądał Stwór z Czarnej Laguny jako dziecko, chciał zobaczyć, jak Gill-man spotyka się z Kay Lawrence. Więc jako dorosły nakręcił film, w którym to się wydarzyło. Siłą Del Toro jest przepychanie komentarzy społecznych przez historie gatunkowe, oraz Kształt wody jest jego najlepszym przykładem odkąd Labirynt Pana.

Podąża za niemym dozorcą w ściśle tajnym ośrodku rządowym podczas zimnej wojny, zakochującym się w humanoidalnej rybie przebywającej w obiekcie. Założenie brzmi absurdalnie, ale reżyseria del Toro i potężna rola Sally Hawkins w roli głównej spraw, aby romans bohaterów wydawał się prawdziwy. Kształt wody zdobył nagrodę dla najlepszego filmu podczas rozdania Oscarów.

5 Najgorszy: plan zapasowy (2010)

Niestety, często zdarza się, że Jennifer Lopez występuje w okropnym komedii romantycznej z ogólnym zainteresowaniem miłosnym (w tym przypadku Alex O’Loughlin). w Plan zapasowyLopez gra samotną kobietę, która zachodzi w ciążę w wyniku sztucznego zapłodnienia, a tego samego dnia spotyka swojego wymarzonego faceta.

Wskaż wszystkie stereotypy filmów romantycznych. Nawet pre-Druhny Melissa McCarthy nie może kraść scen swoim boleśnie nieśmiesznym partnerom.

4 Najlepsze: Narodziny gwiazdy (2018)

Od czasu klasycznego, oryginalnego hitu teatralnego w 1937 roku, pojawiły się trzy wersje Rodzi się gwiazda. Najnowsza, wydana w 2018 roku, jest dowodem na to, że ta historia wciąż może urzekać widzów, a remake nie muszą być straszne.

Bradley Cooper za kamerą za swój reżyserski debiut, skupiając się bezpośrednio na postaci i historii, z dala od blichtru i błysku, z intymną perspektywą supergwiazdy, którą może mieć tylko prawdziwa supergwiazda. Znalazł idealną partnerkę sceniczną w Lady Gadze, która oprócz swoich niezrównanych zdolności muzycznych udowodniła, że ​​jest utalentowaną aktorką.

3 Najgorsze: Budka całowania (2018)

Netflix nakręcił kilka okropnych oryginalnych filmów, od Jasny do Tajemnica morderstwa do Budka całowania. Jak na ironię, te filmy często okazują się być najczęściej oglądanym filmem w serwisie.

Joey King występuje w roli licealisty, który zakochuje się w starszym bracie swojej najlepszej przyjaciółki i stawia czoła budce z całowaniem. W najlepszym razie romans jest banalny, ale w najgorszym, kiedy brat udaje najlepszego przyjaciela, zakładając kostium na przyjęciu urodzinowym, jest to bardzo dziwne.

2 Najlepsze: Homar (2015)

Yorgosa Lanthimosa Homar to dość wyjątkowe podejście do historii romansu. Akcja rozgrywa się w dziwacznej, dystopijnej przyszłości, w której bycie singlem jest nielegalne, a ludzie są wysyłani do kurortu, gdzie, jeśli nie będą w stanie znaleźć miłości, zostaną zamienieni w zwierzęta.

Colin Farrell występuje jako mężczyzna z psem (jego bratem), który zostaje zabrany do ośrodka, gdy jego żona zostawia go dla innego mężczyzny. Jest idealną postacią do odkrywania tego przerażającego świata.

1 Najgorsze: Pięćdziesiąt twarzy szarości (2015)

E.L. James' Pięćdziesiąt odcieni szarości rozpoczął swoje życie jako Zmierzch fan fiction, zanim zostanie przerobiony na „romans”, w którym sadomasochistyczny biznesmen nakłania kobietę do zrzeczenia się jej prawa do wyrażenia zgody w prawnie wiążącej umowie seksualnej. Potem, poprzez jakąś niepokojącą formę syndromu sztokholmskiego, zakochuje się w tym facecie.

Adaptacja filmowa Sama Taylora-Johnsona była wielkim hitem kasowym, ponieważ książka była bestsellerem, a film został wydany tuż przed Walentynkami, ale jest zły film: zły w sensie artystycznym, bo gra Dakoty Johnson i Jamiego Dornana należy do telenoweli, a zła w sensie niepokojącym, bo uświetniająca seksualność przemoc.

Następny10 najlepszych filmów o Jamesie Bondzie według Letterboxd

O autorze