Strach Street Część 1: 1994 Recenzja

Oparte luźno na Strach Ulica książki R.L. Stine'a, Ulica strachu, część 1: 1994 jest pierwszym z trylogii filmów reżysera i współscenarzysty Leigh Janiak (Miesiąc miodowy, Krzyk: serial telewizyjny). Podczas gdy Stine jest popularny Gęsia skórka książki były dla tłumu dzieci i nastolatków, Strach Ulica powieści dotyczyły nastolatków i miały nieco bardziej dojrzałą treść. Znajduje to odzwierciedlenie w Ulica strachu, część 1: 1994, który jest oceniany jako R i pokazuje nastolatków przeklinających, łączących się i straszliwie zabijanych, gdy uciekają przed kilkoma obłąkanymi, prawdopodobnie opętanymi zabójcami. Ulica strachu, część 1: 1994 to doskonały horror z retrospekcją, ale jest obciążony przez ustawienie reszty trylogii Netflix.

W 1994 roku grupa nastolatków z Shadyside w stanie Ohio wplątuje się w starożytne zło, przez co stają się celem ożywionych zabójców z przeszłości ich miasta. Deena (Kiana Madeira) próbuje otrząsnąć się ze swojego byłego Sama (Olivia Welch), który przeprowadził się do sąsiedniego miasteczka Sunnyvale i który nalegał, by utrzymać ich związek w tajemnicy. Przyjaciele Deeny Kate (Julia Rehwald) i Simon (Fred Hechinger) to handlarze narkotyków, którzy chcą wydostać się z Shadyside. Kiedy nastolatki zostają zaatakowane przez niedawnego, przypuszczalnie martwego mordercę, zwracają się do Josha (Benjamin Flores Jr.), brata Deeny. studiuje morderczą przeszłość Shadyside i ma własne teorie na temat tego, kto jest odpowiedzialny - mianowicie dawno nieżyjąca wiedźma o imieniu Sarah Ognisty. Próbując przetrwać ataki wielu zabójców, zanurzają się głębiej w przeszłość Shadyside i dowiadują się więcej o tym, co nęka ich miasto od 300 lat.

Janiak reżyseruje Ulica strachu, część 1: 1994 ze scenariusza, który z nią napisała Miesiąc miodowy współpracownik Phil Graziadei i historia, którą stworzyli z Kyle'em Killenem (Gry umysłowe). Pomimo Część 1: 1994 wyraźnie ma być hołdem dla slasherów z lat 90., czuje się sparaliżowany zarówno potrzebą podążania śladami swoich przodków, jak i rolą w tworzeniu całej trylogii. Jak klasyczne slashery z lat 90., Część 1: 1994 zaczyna się od brutalnego początkowego morderstwa - z udziałem Mayi Hawke w małej roli podobnej do roli Drew Barrymore'a Krzyk (i Bella Thorne jest w Krzyk: serial telewizyjny) - ale potem zagłębia się w ustalenie mitologii Shadyside i Sarah Fier. Podskakuje w tę iz powrotem między sekwencjami budowania świata i slasherowymi horrorami, podążając w duchu filmów z lat 90., oferując nieco metapodejście do gatunku. Ale zakończenie nie do końca trzyma się tego lądowania i zamiast tego poświęca spryt na rzecz konfiguracji sequela, co powoduje frustrujące nierozwiązanie historii.

Ulica strachu, część 1: 1994 nie jest ani prostym slasherem, ani tak naprawdę nie działa jako samodzielny film, pozostawiając zbyt wiele pytań bez odpowiedzi, aby można je było podjąć samodzielnie. Zamiast tego jest bardziej jak przedłużający się pilot w bardzo ograniczonym serialu telewizyjnym - na dobre lub na złe. Oczywiście, filmy nie muszą na końcu wiązać wszystkich wątków i wątków fabularnych w zgrabny łuk, ale gdy nawet główna historia pozostaje nierozwiązana, przesuwa granice oczekiwań. To bez wątpienia wynik Ulica strachu, część 1: 1994 będąc pierwszą częścią trylogii, więc Janiak miała tę zaletę, że wiedziała, że ​​będzie mogła kontynuować swoją historię w dwa kolejne filmy, co oznaczało, że była w stanie podejść do tego inaczej niż do filmu bez gwarancji sequele. W miarę jak w Hollywood coraz bardziej zacierają się granice między filmami a telewizją, Strach Ulica seria to kolejny projekt zamulający wody. Mogła to być seria limitowana lub trylogia filmowa, w zależności od tego, jak postanowili ją nazwać twórcy. Po prostu wybrali trylogię filmową.

Mimo to te pytania, na które nie ma odpowiedzi, dotyczące mitu Shadyside i Sarah Fier, sprawiają, że… Ulica strachu, część 1: 1994 więcej niż zwykły film typu slasher. Te pytania, wraz z młodą obsadą i jej postaciami, stanowią nieco wyjątkowy punkt wyjścia do gatunku, ponieważ ustawia je jako nieco mniej zbędne niż w typowym horrorze. Młoda obsada jest wystarczająco dobra, z Madeira wyróżnia się jako inny rodzaj ostatniej dziewczyny w Deena, a Hechinger jako komediowa ulga ze złotym sercem w Simonie. Być może najbardziej zabawne w tych postaciach jest sposób, w jaki odrywają się od standardowych archetypów horrorów, co sprawia, że ​​oglądanie ich jest szczególnie zabawne. Tak bardzo, że widok jest zarówno rozczarowujący, jak i pokrzepiający Ulica strachu, część 1: 1994Kończy się frustrująco podążając za konwencją tylko po to, by się od niej oderwać. Wszystko to przygotowuje grunt pod kolejny zwrot w gatunku horroru w Ulica strachu, część 2: 1978, choć miejmy nadzieję, że sequel lepiej połączy hołdy i świeże pomysły.

Wszystko, co powiedział, Ulica strachu, część 1: 1994 warto sprawdzić dla zainteresowanych trylogią horroru Netflix – ale wszyscy widzowie, którzy oczekują, że będą mogli tylko oglądać jeden film lub oglądaj je poza kolejnością, należy mieć świadomość, że ta seria jest wyraźnie przeznaczona do oglądania wszystkich razem we właściwym zamówienie. W ten sposób jest bardzo podobny do serializowanego programu telewizyjnego, a nie do typowych serii horrorów, które oferują samodzielne filmy pośród nadrzędnej mitologii. A więc osoby zainteresowane w pełni zainwestowaniem swojego czasu Strach Ulica trylogia dobrze by się przydała Część 1: 1994, ale niekoniecznie trzeba to obejrzeć. Ulica strachu, część 1: 1994 nie jest bardziej oryginalnym ani wciągającym horrorem slasherowym, ale jest wystarczająco zabawny, by dobrze się bawić w domu.

Ulica strachu, część 1: 1994 rozpoczyna transmisję na Netflix w piątek, 2 lipca. Trwa 105 minut i ma ocenę R za silną krwawą przemoc, treści związane z narkotykami, język i niektóre treści seksualne.

Daj nam znać, co myślisz o filmie w sekcji komentarzy!