Zakończenie Mary Poppins Returns jest genialne: co to naprawdę oznacza

Ostrzeżenie: SPOILERY dla Mary Poppins powraca.

Mary Poppins powraca ma cudownie podnoszące na duchu zakończenie, ale co to właściwie znaczy? Tytułowa niania, grana przez Emily Blunt, powraca na duży ekran po 54 latach nieobecności, choć na Cherry Tree Lane czas nie minął tak szybko. Akcja rozgrywa się w latach 30. XX wieku. Michael i Jane Banks (Ben Whishaw i Emily Mortimer) są teraz dorosłymi, a Michael jest owdowiałym ojcem trójki dzieci, a Jane kochającą ciotką i bardzo wspierającą siostrą. Bank zamierza odzyskać ich dom dzieciństwa, chyba że Michael znajdzie zaświadczenie, które dowodzi, że jest właścicielem akcji. Cały film to czysta klasyka Disneya od początku do końca, z doskonałymi występami gwiazdorskiej obsady i wybitnymi numerami muzycznymi.

Kiedy Michael znajduje zaświadczenie i jego pożyczka zostaje spłacone, tak jak jego ojciec przed nim, udaje się do parku ze swoim dzieci, choć tym razem zamiast latać latawcem, kupują balony od śpiewającej pani balonowej, świetnie się bawiły za pomocą

Angela Lansbury. Z odrobiną magii wszyscy trzymają się mocno balonu, gdy wznoszą się w niebo, śpiewając „Nowhere To Go But Up”. Jego idealny numer zamykający, a gdy cała obsada śpiewa i płynie przez chmury, Mary Poppins zdaje sobie sprawę, że nadszedł czas, aby ją zabrać Zostawić.

Związane z: Ścieżka dźwiękowa Mary Poppins Returns: ranking wszystkich nowych piosenek

Mary Poppins powracaZakończenie jest na pierwszy rzut oka dość proste, hołd złożony oryginalnemu filmowi, który pozostawia widzów na haju, ale dzieje się o wiele więcej, niż się początkowo wydaje. Oto, co to naprawdę oznacza.

• Ta strona: Prawda o Mary Poppins
• Strona 2: Mary Poppins powraca, kończąc prawdziwe znaczenie

Czy magia Mary Poppins jest prawdziwa?

Z jego drażnieniem dorosłych zapominających o magii - io tym, jak to jest być dzieckiem - Mary Poppins powraca zwraca uwagę na jedno z największych pytań dotyczących tytułowej niani. W orginale Mary Poppins, założono, że żaden dorosły nie może zrozumieć ani zobaczyć magii Mary Poppins w działaniu (oprócz Berta), ale Mary Poppins powraca zgłębia tę koncepcję dalej. Odwiedzając Michaela i Jane, gdy byli dziećmi, Mary Poppins już raz dosłownie zadziałała swoją magią. Teraz, jako dorośli, Michael i Jane odrzucają swoje przeszłe wspomnienia jako nonsens. Czy to rzeczywiście nonsens, czy jest naprawdę magiczna?

Z pewnością jej przybycie z nieba odnotował Bert in Mary Poppins, oraz przez Jacka (Lin-Manuel Miranda). On również, podobnie jak wcześniej Bert, szczęśliwie towarzyszy jej i dzieciom w wielu przygodach - odwiedzić kuzynkę Topsy (Meryl Streep) i, co chyba najważniejsze, w misce Royal Doulton. Gdyby jej magia nie była prawdziwa, czy Jack byłby z nami na przejażdżkę? Patrzy również z podziwem, jak ona żegluje w niebo, by zmienić właściciela na Big Bena. Przedstawiona teoria mówi, że jej magia jest całkowicie realna, ale większość dorosłych straciła tę dziecięcą niewinność wiary bez zadawania pytań. Może dorośli w Mary Poppins powraca są tak pochłonięci własnym życiem, że dopiero pod koniec filmu odbywa się wiosenny jarmark odbywa się, że mogą się zrelaksować i dobrze bawić, dzięki czemu raz doświadczą magii jeszcze.

Związane z: Recenzja filmu „Mary Poppins Returns” autorstwa Screen Rant

Ponurą alternatywą jest to, że Mary Poppins wcale nie jest magiczna. Że to po prostu jej postawa, zachowanie i surowa, a jednocześnie podnosząca na duchu zachęta pomaga nam wszystkim dostrzec magię w codziennym życiu. Może zamiast zabierać dzieci na podwodną przygodę, po prostu umila im kąpiel, opowiadając historie, które puszczają wyobraźnię. Możliwe, że kiedy Georgie rozbije miskę, snuje skomplikowaną opowieść o postaciach na niej, aby powstrzymać go przed tak złym samopoczuciem. Jeśli Mary Poppins nie jest magiczna, zakończenie nabiera innego znaczenia. Zamiast latać, każda postać godzi się z przeszłymi wydarzeniami i jest pełna nadziei i radości, ponieważ zdają sobie sprawę, że tak naprawdę nie ma dokąd pójść, ale w górę.

Skeet Ulrich mówi, że nikt nie wiedział, kto kogo zabił w krzyku

O autorze