Filmy Mike'a Flanagana w rankingu od najgorszego do najlepszego

Współczesny mistrz horroru Mike Flanagan do tej pory wyreżyserował siedem filmów pełnometrażowych, a oto jak układają się w zestawienia, od najgorszego do najlepszego. Istnieje pewien panteon reżyserów, którzy są wiecznie czczeni w gatunku horroru. Nazwiska takie jak James Whale, Wes Craven, Dario Argento, John Carpenter i George Romero. Chociaż może być jeszcze za wcześnie, aby rozważać obecnie pracujących reżyserów dla tej wzniosłej klasy, dwoje z ery nowożytnej pozornie zmierzającej tam to James Wan i Mike Flanagan.

Nie ma wątpliwości, że finansowo Wan jest zwycięzcą, dzięki stworzeniu wysoce dochodowego Widziałem, Podstępny, oraz Obecność franczyzy. Flanagan nieco cichnął, ale w ciągu ostatnich kilku lat coraz więcej osób budzi się do fakt, że nie nakręcił jeszcze naprawdę złego filmu i ma wysoki wskaźnik doskonałości wśród jego dorastania filmografia. Wykroczyło to nawet poza telewizję, a Flanagan wyreżyserował niezwykle ceniony Netflix Nawiedzony dom na wzgórzu seria.

Dziś jednak nie będziemy się przyglądać

Nawiedzenie Hill House, ponieważ ten ranking koncentruje się w szczególności na wysiłkach reżyserskich Flanagana w zakresie filmów fabularnych. Bez zbędnych ceregieli, oto filmy Mike'a Flangana, które uplasowały się od najgorszego do najlepszego.

7. Zanim się obudzę (2018)

Zanim się obudzę to jeden z tych dziwacznych filmów, które przez kilka lat leżały na półce między zakończeniem produkcji a premierą. Wielu zakładało, że to musiało być okropne, ale tak nie było, jak ujawniono, gdy Netflix w końcu mógł wydać film na całym świecie na początku 2018 roku. Podczas Zanim się obudzę jest jak dotąd najmniejszym dziełem Flanagana, w żadnym wypadku nie jest okropny i ma świetne efekty wizualne, a także świetne występy. Poza złą peruką Thomasa Jane, Zanim się obudzęOpowieść o małym chłopcu, który ma niewyjaśnioną moc urzeczywistniania swoich marzeń i koszmarów, jest łatwa i warta zachodu, nawet jeśli zakończenie pozostawia zbyt wiele nierozwiązanych problemów.

6. Ouija: Pochodzenie zła (2016)

Wydany w 2014 roku, pierwszy Ouija film był, mówiąc wprost, okropny. Nie miał prawdziwych cech odkupienia, kiepskich przerażeń, złego pisania i nieprzekonującego aktorstwa. Tak więc fani horrorów mogli początkowo zakładać, że kontynuacja będzie kolejnym strasznym czasem w filmach. Na szczęście Mike Flanagan otrzymał zadanie stworzenia tego Ouija prequel i Ouija: Pochodzenie zła przystąpił do wysadzenia pierwszego filmu z wody i zakończył się zabawnym horrorem samym w sobie. Młoda Lulu Wilson błyszczy jako Doris Zander, dziewczyna, która zostaje opętana przez morderczego ducha po zabawie tytułową planszą. Ouija 2 jest pełen zaskakujących przerażeń, przerażających momentów i sportowych wydarzeń.

5. Cisza (2016)

Debiut na Netflix w tym samym roku Ouija: Pochodzenie zła przestraszone teatry, Cicho handluje nadprzyrodzonymi strachami za zbyt prawdopodobny strach przed inwazją na dom. Cicho skupia się na Maddie Young (w tej roli żona Flanagana i częsta współpracowniczka Kate Siegel), głuchoniemej autorce, która prowadzi spokojne życie w odosobnionym domu ze swoim kotem. Spokojna egzystencja Maddie schodzi na dalszy plan, gdy pojawia się zamaskowany zabójca, najpierw ścigając najbliższego sąsiada Maddie do jej domu i zabijając ją, a następnie celując w samą Maddie. Szybko okazuje się, że zabójca nie odejdzie, dopóki nie umrze, co prowadzi do śmiertelnej gry w kotka i myszkę, w której napięcie i napięcie stale rosną.

4. Oculus (2014)

Na podstawie krótkiego filmu Flanagana, Oculus był pierwszym filmem reżysera, który doczekał się szerokiej premiery kinowej i szybko pokazał kinom, że jest człowiekiem, który się rozwija. Trafienie krytyczne i komercyjne, Oculus widzi, jak brat i siostra łączą siły, by zemścić się na zabytkowym lustrze zwanym Lasser Glass, które używało swoich nadprzyrodzonych mocy, by zniszczyć ich rodzinę, gdy rodzeństwo było dziećmi. Rezultatem jest film pełen sekwencji, w których rzeczywistość jest płynna i często nie jest jasne, co się właściwie dzieje, a co może być tylko gwiazdami Karen Gillan i Brenton Thwaites doprowadzony do szaleństwa w dążeniu do zemsty za zgon rodziców.

3. Nieobecność (2011)

Najmniej oglądany do tej pory film Mike'a Flanagana, Absencja był także jego pierwszym filmem pełnometrażowym i po festiwalowych pokazach trafił bezpośrednio na wideo. Nie jest to jednak wcale wyznacznik jakości, ponieważ pozostaje jednym z jego najlepszych dzieł. Film koncentruje się na Callie (Katie Parker), uzależnionej od zdrowia, która właśnie wprowadziła się do swojej ciężarnej siostra Tricia, która po siedmiu latach sama w końcu ogłosi śmierć swojego męża Daniela zaginiony. Okazuje się jednak, że Daniel może nadal żyć, choć zamknięty w przerażającym, alternatywnym królestwie. Tak wiele medytacji nad skutkami żalu, straty i odpuszczenia, jak to jest horrorem, Absencja dostanie się pod skórę każdego, kto go obejrzy, i zamieszka.

2. Doktor sen (2019)

To zaskakująco bliski wyścig między Absencja oraz Doktor sen, biorąc pod uwagę różnice w budżecie i świadomości między nimi. Doktor sen krawędzie na zewnątrz Absencja dokonując wyczynu tworzenia zarówno satysfakcjonującej adaptacji Stephen Kingpowieść źródłowa i satysfakcjonująca kontynuacja kultowej adaptacji filmowej Stanleya Kubricka z 1980 roku Lśnienie, którego King zawsze niesławnie nienawidził. To świadectwo tego, jak dobra historia walki Danny'ego Torrance'a i Abry Stone'a z Różą Kapeluszem okazała się, że sam King powiedział, że film Flanagana poprawił jego opinię o Kubricka. Doktor sen jest trochę za długi i nie jest bezbłędny, ale jest znacznie lepiej niż jego słaba kasa potwierdzi.

1. Gra Geralda (2017)

Przez lata, Gra Geralda została uznana za jedną z najbardziej „niemożliwych do filmowania” książek Stephena Kinga, ze względu na to, jak wiele z nich dotyczy jednej postaci w jednym pokoju, a jaka część historii zasadniczo rozgrywa się w środku głównej bohaterki Jessie Burlingame głowa. Ale dzięki emocjonalnemu rollercoasterowi występu Carli Gugino w roli głównej - wspierany w górę dzięki wspierającemu zwrotowi od Bruce'a Greenwooda - i naprawdę świetnemu manipulowaniu rzeczywistością przez Mike Flanagan,Gra Geralda okazał się jednym z najwierniejszych i imponujących adaptacje króla już. Jest powód, dla którego znalazł się wysoko na wielu listach „najlepszych horrorów 2017 roku” i jest z pewnością jednym z najlepszych oryginalnych filmów Netflix do tej pory. Gra Geralda jest zarówno opowieścią o przetrwaniu, jak i opowieścią o pokonywaniu osobistych demonów, i to znakomita w obu aspektach.

Film Eternals to list miłosny do twórcy Jacka Kirby'ego mówi szef Marvela

O autorze