Poprzednie crossovery Spider-Man/Avenger

Spider-Man wraca do domu. Po piętnastu latach samotności w Nowym Jorku, mając do towarzystwa tylko kilka niezadowolonych koleżanek, sieciobójca został wreszcie wprowadzony do Mściciele złóż, część stale rozwijającego się Marvel Cinematic Universe. A jeśli istnieje jeden powód, aby stworzyć trzecią wersję postaci w ciągu dekady, to jest nią obietnica przejścia z innymi bohaterami – zadebiutował w epickim starciu drużynowym w Kapitan Ameryka Wojna Domowa i jego pierwsza samotna wycieczka, Spider-Man: Powrót do domu, zawiera Tony'ego Starka, Happy Hogan i mnóstwo referencji.

Ten rodzaj interakcji między postaciami jest główną atrakcją MCU, widząc, że Marvel Studios przenosi jeden z największych aspektów opowiadania komiksów na duży ekran; od czasu boomu na komiksy w latach 60. zawsze chcieli, aby różne postacie dzieliły się panelami, od zespołów po zwykłe przygody. W rzeczywistości zawsze kluczową częścią Spider-Mana było to, że był młodym bohaterem z poziomu ziemi w świecie gigantów. Pamiętając o tym, Powrót to pełna realizacja tej wieloletniej obietnicy.

Ale Wojna domowaBitwa na lotnisku to nie pierwszy raz, kiedy Sony próbowało wprowadzić więcej postaci do kręgu towarzyskiego Parkera. W rzeczywistości od samego początku istniała historia potencjału crossoverów.

Lata Raimi - X-Men, Strange i teoria Punishera

Chociaż nie było z Avengerem lub rzeczywiście postać obecnie pod parasolem Marvel Studios, w jego pierwszym filmie mówiło się o crossoverze. Człowiek Pająk (2002) pojawił się na samym początku obecnej fali superbohaterów, a jedyne poprzednie filmy były Ostrze oraz X Men. Ten ostatni był szczególnie wpływowy, tworząc ikony z charakterystycznych portretów profesora X, Magneto i Wolverine'a autorstwa Patricka Stewarta, Iana McKellena i Hugh Jackmana. Były tak duże, że Sony faktycznie rozważało umieszczenie tego ostatniego epizodu w pierwszym filmie Spideya, z Jackman planował przejść w tle, żeby drażnić, że – podobnie jak w komiksach – wszystko rozwinęło się w ten sam sposób świat. Aktor był nawet w mieście na odpowiedni dzień kręcenia zdjęć, ale w końcu wszystko się skończyło, gdy nie mogli zdobyć skórzanego kostiumu.

Sequel wypadł lepiej i faktycznie zdołał wcielić się w postać Marvela – aczkolwiek subtelnie. Kiedy J. Jonah Jameson próbuje wymyślić imiona, które opisałyby teraz supervillainę Otto Octaviusa, jedną z imion sugerowanych przez asystenta Teda Hoffmana jest Doctor Strange, na co jego szef odpowiada:Całkiem nieźle - ale jest zajęty". To krótka chwila, bardziej przymrużenie oka niż cokolwiek innego, ale dowodzi, że Stephen Strange nie tylko istnieje w tym wszechświecie, ale jest właściwie aktywny w Nowym Jorku. To, co sprawia, że ​​ten ukłon jest tak dobry, to fakt, że jest on zrobiony z przyczynowością komiksów, wprowadzając element wspólnego świata cztery lata przed powstaniem MCU.

Pojawiły się również pogłoski wokół wydania drugiego filmu, w którym pojawił się niewymieniony w czołówce epizod z Punisher. Na samym końcu Mary Jane porzuca swojego narzeczonego w ołtarzu i biegnie przez Nowy Jork, w pewnym momencie mijając mężczyznę, który wygląda dość podobnie do Thomasa Jane, aktora grającego wtedy Franka Castle'a. Udzielano różnych wyjaśnień – główne sugestie były takie, że nie został on skredytowany z powodu emisji praw lub zastosowano dublet kaskaderski - ale nigdy nie został oficjalnie skomentowany i dlatego nadal pozostaje spekulacja.

Kwestie praw

To, co sprawia, że ​​powyższa lektura jest tak dziwna z nowoczesnej perspektywy, to to, jak rażąco wzmianki i niedociągnięcia lekceważą prawa postaci; Wolverine nie pojawił się, ponieważ nie mogli zdobyć kostiumu, a nie dlatego, że Fox miał prawa do postaci, podczas gdy spadek nazwy Strange ignoruje to w tym momencie, ponieważ teraz Marvel był właścicielem całego kina postaci interesy.

W dzisiejszych czasach wprowadzenie Petera Parkera do MCU było wynikiem niekończącej się dyskusji i bardzo dobrze wyważona oferta, publiczność i studia są w pełni świadome, jak restrykcyjne są prawa postaci – prawie nie ma mutantów stojących obok Avengers (Marvel nie może nawet użyć tego słowa). Ale w oparciu o te dowody nie byli traktowani z taką samą żelazną postawą obronną piętnaście lat temu; Sony od niechcenia dorzucił Strange, podczas gdy dzisiejsze negocjacje zajęłyby lata.

Oczywistym wyjaśnieniem jest to, że ponieważ w tych filmach było mniej pieniędzy (stosunkowo), a własne skrzydło filmowe Marvela nie zostało utworzone, odczuwano rozluźnienie. Chociaż to nie znaczy, że cały potencjał crossovera zatrzymał się wraz z pierwszym Człowiek z żelaza.