10 filmów z lat 60. bardziej brutalnych niż większość współczesnych filmów akcji

Filmy z lat 60. z wielu powodów wytrzymują próbę czasu. Filmowcy ośmielili się opowiadać nowe historie na zupełnie nowe sposoby. Kiedy niesławny kod Haysa zniknął w 1968 roku, sprawy naprawdę oszalały. Jednak już wcześniej wiele filmów przekraczało granice, poszerzając to, co można było oglądać na ekranie. W szczególności filmy z dekady zaczęły nabierać przemocy. Następne dziesięć filmów poniżej pochodzi z lat 60. i jest bardziej brutalnych niż wiele współczesnych filmów akcji.

Nie wszystkie z nich to filmy akcji, ale wciąż mają kilka scen, w których czerwień płynie jak dzika rzeka. To też nie wszystkie filmy hollywoodzkie, co wyjaśnia, w jaki sposób tak brutalne treści trafiły na ekran, zanim zniknął restrykcyjny kod Haysa. Trzeba też wziąć pod uwagę współczesny trend wielkobudżetowego hitu akcji PG-13. Filmy te zawierają mnóstwo strzelanin i rękoczynów, ale często unikają krwi, gore, a postacie często gryzą kulę poza ekranem.

10 Dzikie Grono

Sam Peckinpah był alkoholikiem z upodobaniem do strzelania z ostrej broni na planie. Tak niezdrowe, jak brzmią te zachowania,

Dzikie Grono nie byłby taki sam bez tej wściekłości i negatywności.

Zachodnia opowieść banitów kończy się dwoma najbardziej grizzly strzelaninami, jakie kiedykolwiek nakręcono. Jednak nie tylko krew sprawia, że ​​są tak intensywne. Sekwencje składają się z błyskawicznych edycji, które ledwo dają widzowi czas na przetworzenie tego, co widzi, zanim kolejny obraz rzezi zostanie rzucony w jego tęczówki.

9 Bonnie & Clyde

Prawdziwa historia tych dwóch legendarnych banitów może nie odzwierciedlać dokładnie tego, co wydarzyło się w klasyku Arthura Pena, ale przyczyniła się do jednego fantastycznego kaprysu.

Faye Dunaway i Warren Beatty wcielają się w tytułowych rabusiów na banki, którzy przedzierają się przez Stany Zjednoczone, kosząc każdego, kto stanie im na drodze, niezależnie od ich niewinności.

8 Oczy bez twarzy

Krytycy spotkali ten francuski horror ze złymi recenzjami po premierze w 1963 roku. Była to pierwsza wyprawa reżysera w stronę przerażającej widowni i ludzie byli zaskoczeni, że tak renomowany filmowiec zmierzył się z tym, co wówczas uważano za gatunek skromny.

Z biegiem lat zyskał jednak zwolenników. Współcześni widzowie są bardziej przyzwyczajeni do prezentowanego horroru ciała i zdają sobie sprawę, że wartość artystyczna gatunku.

7 Noc żywych trupów

Każdy trop, który podążają współczesne zombie, zaczął się od przełomowego filmu George'a Romero. Reżyser zrobił Noc żywych Nie żyje skromny budżet i zarobił ponad dziesięć milionów dolarów. Działo się to, zanim wprowadzono odpowiedni system oceny, a dzieci mogły kupować własne bilety i oglądać film bez opieki.

Nawet jak na dzisiejsze standardy Noc żywych trupów jest gwałtowny. Teraz wyobraź sobie, jak czuł się dziesięciolatek pod koniec lat 60., oglądając to. Nie pomaga też fakt, że fabuła filmu to ciągły postęp, w którym bohaterowie zawodzą i są wpychani coraz głębiej w kąt.

6 Zielone Berety

Zielony Beret Przekaz polityczny jest wadliwy z perspektywy czasu. Powszechnie uważa się, że przedłużające się zaangażowanie Stanów Zjednoczonych w wojnę w Wietnamie było błędem, ale film jest zdecydowanie prowojenny, co ma sens, biorąc pod uwagę niezachwiane poparcie Johna Wayne'a dla konflikt.

Niezależnie od poglądów na wojnę, skomplikowany konflikt sprowadza do niemego filmu akcji. Mimo to, jeśli można spojrzeć poza uproszczenie chorobliwie poważnego i mrocznego rozdziału w amerykańskiej historii i naprawdę mocno zmrużyć oczy, może spodoba im się to jako film akcji popcornu.

5 Tylko dla orłów

Ten thriller szpiegowski z okresu II wojny światowej rozgrywa się w całości podczas jednej misji infiltracyjnej. Postacie Clinta Eastwooda i Richarda Burtona wkradają się do fortecy, a następnie wysadzają się, gdy ich osłony zostaną wysadzone.

Ostatni akt filmu to jedna ekscytująca scena, w której dwójka bohaterów kosi każdego, kto stanie im na drodze podczas ucieczki. Kilka chwil każe się zastanawiać, jak udało im się nakręcić takie sekwencje metodami dostępnymi dla filmowców w latach 60. XX wieku.

4 W Tajnej Służbie Jej Królewskiej Mości

Jedyna kolej George'a Lazenby'ego jako 007 zmienił serial z thrillera szpiegowskiego w epickie arcydzieło akcji. Ostateczny atak na obiekt Blofelda to oszałamiająca sekwencja wykonana z mistrzowską precyzją.

W jednym szczególnie makabrycznym momencie poplecznik wpada do rozdrabniacza, wraz z jego wnętrznościami wystrzeliwanymi z dachu pojazdu, zmieszanymi ze śniegiem. To zaskakująco gwałtowna śmierć jak na tak stary film.

3 Yojimbo

W filmach Akiry Kurosawy jest dużo przemocy, ale to nie jest powód, dla którego jest tak bardzo szanowany. Mężczyzna odznaczał się niezrównaną dbałością o szczegóły, co pomogło przenieść widzów w zupełnie inne światy.

Mając to na uwadze, Yojimbo nadal zawiera mnóstwo intensywnych pojedynków na miecze, których kulminacją jest często skrajna przemoc, oraz psa chodzącego z ludzką ręką w pysku.

2 Ciemność Słońca

Ciemność Słońca został ostro skrytykowany za brutalną treść. To, co dzieje się na ekranie, jest jednak niczym w porównaniu z prawdziwą przemocą, jaka miała miejsce podczas konfliktu w Kongu, na którym się ona opiera.

W tamtym czasie film mógł być uważany za zbyt ekstremalny, ale ponieważ nastawienie ludzi do przemocy z czasem złagodniało, film zyskał ostatnio uznanie. Quentin Tarantino i Martin Scorcese, dwaj z najbardziej znanych współczesnych reżyserów, powiedzieli nawet, że są jego fanami.

1 Dzieciństwo Iwana

Filmy o II wojnie światowej ze Związku Radzieckiego są zupełnie inną rasą niż ich zachodnie odpowiedniki. Są mniej patriotyczni i bardziej pogrążeni w żałobie z powodu utraty życia i zniszczenia spowodowanego konfliktem. Ma sens, aby takie podejście przenikało filmy takie jak z lat 1985 Przyjdź i zobacz oraz film fabularny Andrieja Tarkowskiego z 1962 roku, Iwana Dzieciństwo.

Tytułowy Iwan to osierocony niedawno uciekinier z obozu jenieckiego, który nalega na udział w wojennym wysiłku pomszczenia swojej rodziny. Nie jest pełen akcji i eksplozji, ale trafia na listę ze względu na ponure obrazy i użycie brutalnie graficznego materiału stockowego.

NastępnyMCU: 5 razy Kapitan Ameryka miał genialny plan (i 5, kiedy miał szczęście)