Planety mogą się rozwijać wokół martwego słońca, ale szanse na Ziemi są niewielkie

Nowy NASAKierowany przez nią zespół szczegółowo opisał odkrycie pierwszego układu planetarnego białego karła, w którym przetrwała planeta śmierć swojej gwiazdy, dająca wgląd w losy własnego układu słonecznego Ziemi ze Słońcem na jego środek. Cykl życia gwiazdy sam w sobie jest fascynującym zjawiskiem. Miliardy lat po narodzinach gwiazdy w końcu kończy się paliwo, które napędza reakcję jądrową w jej jądrze. Na tym etapie wzrost temperatury i ciśnienia tymczasowo przeciwdziała efektom grawitacji, a gwiazda rozszerza się, stając się czerwonym olbrzymem.

Masywne gwiazdy zwykle osiągają stadium supernowej po osiągnięciu formy czerwonego olbrzyma i, w zależności od ich wielkości, albo stają się gwiazdą neutronową, albo tworzą czarną dziurę. Ostatnie badania sugerują, że zdarzenie supernowej może również służyć jako prekursorem formowania się nowych gwiazd. Jeśli chodzi o gwiazdy średniej wielkości, takie jak Słońce, po fazie czerwonego olbrzyma jądro zaczyna kurczyć się do wewnątrz, a w jego jądrze powstaje węgiel. Gwiazda następnie spędza resztę swojego życia na ochładzaniu się i kurczeniu, aż osiągnie stadium białego karła, promieniując pozostałą energią i ostatecznie pozostawiając jedynie ciemną masę, która nie emituje żadnego światła lub ciepło. Ale to, co dzieje się z orbitującymi planetami, to kolejny fascynujący temat.

Badanie opublikowane w Natura magazyn szczegółowo opisuje odkrycie planety krążącej wokół białego karła. Zespół odkrył planetę około 1,5 raza większą od Jowisza, krążącą wokół białego karła o masie około połowy masy Słońca. Kluczowym wnioskiem jest to, że planety rzeczywiście mogą przetrwać śmierć swojej gwiazdy, pod warunkiem, że znajdują się w rozsądnej odległości. Obserwowane przy użyciu techniki soczewkowania z teleskopami w W.M. Obserwatorium Kecka na Hawajach, przedmiotowa planeta nosi nazwę MOA-2010-BLG-477-Lb i służy jako analogia do tego, co prawdopodobnie wydarzy się w Układzie Słonecznym Ziemi, gdy Słońce umrze za około pięć miliardów lat. Planeta MOA-2010-BLG-477-Lb jest oddzielona od swojego białego karła przerwą, która jest prawie trzykrotnie większa od odległości między Ziemią a Słońcem.

Ziemia może nie przetrwać, ale ludzkość może mieć szansę

Biorąc pod uwagę jej rozmiar i bliskość, MOA-2010-BLG-477-Lb jest pierwszą znaną planetą o orbicie podobnej do Jowisza, która krąży wokół białego karła i jest w nienaruszonym kształcie. Nowe badanie otwiera drzwi do badań dotyczących zamieszkiwania i możliwość życia w układach planetarnych z białym karłem pośrodku. Jednak jeśli chodzi o Ziemię, może nie mieć szczęścia, aby przetrwać intensywną przemianę Słońca. Oczekuje się, że gdy gwiazda osiągnie stadium czerwonego olbrzyma, spuchnie do takiego stopnia, że ​​pochłonie pobliskie planety, takie jak Wenus i Ziemia, pozostawiając jedynie spaloną masę. Nawet jeśli Słońce w fazie czerwonego olbrzyma zbliży się zbyt blisko, tarcie i siły grawitacyjne mogą przyciągnąć Ziemię do Słońca i spalić planetę. Dokładny los Ziemi jest przedmiotem dyskusji w środowisku naukowym, ale pewne jest to, że życie na pewno nie przetrwa, gdy Słońce stanie się czerwonym olbrzymem i ostatecznie dotrze do białego karła faza.

Jednak odkrycie MOA-2010-BLG-477-Lb otwiera nowe możliwości, które sugerują, że ludzkość może przetrwać śmierć Słońca za około pięć miliardów lat. Gdyby ludzkość migruje na odległe, duże planety takie jak księżyce Jowisza i Saturna, gdzie może istnieć woda, ludzkość może po prostu przeżyć śmierć Słońca. Pięć miliardów lat to dużo czasu na przygotowanie się do podróży międzyplanetarnej w Układzie Słonecznym i poza nim. Czy ludzkość przetrwa wystarczająco długo na Ziemi po wszystkich zniszczeniach środowiska i będzie w stanie patrzeć, jak Słońce zamienia się w białego karła za kilka miliardów lat, to się okaże.

Źródło: Natura

Ceny bitcoinów znów rosną — oto dlaczego

O autorze