Wyjaśnienie zakończenia Jokera: co NAPRAWDĘ przydarzyło się Arturowi?

OSTRZEŻENIE: Główne spoilery dla Żartowniś.

ŻartowniśZakończenie pozostawia prawdę o pochodzeniu złoczyńcy DC prawie tak tajemniczą, jak przed jego rozpoczęciem. Co było prawdziwe, a co tylko w głowie Arthura Flecka? A jaki był jego ostatni żart? Jesteśmy tutaj, aby wyjaśnić, co dokładnie działo się w bardzo kontrowersyjnym filmie komiksowym Todda Phillipsa – i co to naprawdę oznacza.

Pozornie mówiąc Historia Clown Prince of CrimeJoker podąża za outsiderem Arthurem Fleck (Joaquin Phoenix) w jego popadaniu w szaleństwo. Zwolniony z pracy klauna za zabranie broni do szpitala dziecięcego i odcięcie od opieki społecznej, komik, który walczy, zaczyna tracić kontrolę nad sobą. Strzela i zabija trzech pracowników Wayne Industries, gdy zostanie zaatakowany w pociągu, wywołując iskrzenie ruchu protestacyjnego klasy robotniczej i zaczyna wierzyć, że biznesmen, który został politykiem, Thomas Wayne jest jego ojcem.

Odkrycie prawdy – został adoptowany i maltretowany jako dziecko – doprowadza Artura na skraj przepaści: dusi swoją schizofreniczną matkę (Frances Conroy), dźga byłego współpracownika (Glenn Fleshler), który dał mu tę broń, i odkrywa, że ​​jego związek z Sophie Dumond (Zazie Beetz) był kłamać. Zaproszony na The Murray Franklin Show po tym, jak nagranie jego nieudanego stójki stało się hitem, przemienia się w Jokera i ogłasza proklamację na krawędzi Gotham. Strzela w głowę Murrayowi (Robert De Niro) w telewizji na żywo, stając się dzieckiem z plakatu zamieszek, które między innymi zabijają Wayne'ów.

Żartowniś kończy się z Arturem zamkniętym w Azyl Arkham, po raz kolejny otrzymując nieprzydatną opiekę, a tym razem daleko poza pomoc. Ale rzeczy nie są tak proste, jak sugeruje to podsumowanie. Oto, co naprawdę działo się podczas Żartowniś'wysyłanie.

Ile z zakończenia Jokera jest prawdziwe (a ile jest w głowie Artura)?

Prawdziwe pytanie z ŻartowniśKońcówka dla tych, którzy zwracali uwagę, nie jest tak bardzo "co się stało?„tak jak jest”co było prawdziwe?„Gdy Gotham płonie, Wayne wykrwawiają się, a Arthur ukrywa swój ostatni dowcip, pojawia się niepokojące wrażenie, że zbyt duża część poprzednich dwóch godzin była wytworem wyobraźni złoczyńcy.

Joker jest bardzo niewiarygodnym narratorem w dowolnej formie: Zabójczy żart, z którego Żartowniś wywiera niemały wpływ, opowiada historię pochodzenia komediowego, tylko po to, by klaun ostatecznie zadeklarować „jeśli mam mieć przeszłość, wolę, żeby była to wielokrotny wybór"; Zachwyt Heatha Ledgera Mroczny rycerz miał różne wersje tego, jak dostał te blizny. Ale ta niejednoznaczność jest również zakorzeniona w Żartowniśfilmowe wpływy. Film jest w równym stopniu adaptacją DC, mieszanką twórczości Martina Scorsese Kierowca taksówki oraz Król komedii. Obaj grają Roberta De Niro jako obłąkanego wyrzutka społecznego, który popadł w przestępczość – odpowiednio chorego psychicznie weterynarza i niedoszłego komika – i malują niepokojący portret stany psychiczne bohaterów, sprawiając, że publiczność kwestionuje rzeczywistość tego, co zostało pokazane przed zakończeniem, które przekręca się fantastycznie, dając protagonistce niezasłużone szczęście po. Czy to sen czy rzeczywistość? Taka jest różnica między posępnym a cynicznym lub tragicznym a sprawiedliwym.

w ŻartowniśPhillips bawi się rzeczywistością w sposób bardzo podobny do Scorsese. Tak naturalistyczny, jak film wydaje się na początku, zaczyna się strzępić, gdy umysł Artura rozpada się. Aspekty świata są dziwne. Arthur widzi siebie w wyimaginowanej retrospekcji z oceny psychiatrycznej matki, wyobraża sobie siebie w programie Murraya Franklina, ale publiczność widzi tylko jego samego (kolejny ukłon w stronę Król komedii), Alfreda Pennywortha jest brytyjskim osiłkiem. Artur mówi nawet, że czuł się tak, jakby miał "nigdy nie istniał".

Największe są jednak sekwencje, w których dominuje umysł Artura. Na początku wyobraża sobie siebie w The Murrary Franklin Show jako członka publiczności powołanego do wielkich lig. Następnie, gdy stoi nad przepaścią zdrowego rozsądku, Artur odkrywa, że ​​jego romans z Sophie był całkowicie fikcyjny. Nigdy nie widziała jego wstawania, poszła na randkę, pomogła mu opiekować się matką: dla niej to po prostu dziwny facet w korytarzu. Nawet wtedy pozostają wielkie pytania bez odpowiedzi: czy pistolet do wyczerpania głowy, coś, co wpływa na późniejsze zabójstwo Jokera, było prawdziwe, czy po prostu grało na pragnieniach Arthura; i co zrobił wyraźnie zdenerwowanej Sophie po wyjściu z jej mieszkania?

To są jedyne części Żartowniś które są wyraźnie w głowie Artura, ale z pewnością powinieneś zapytać również o finał. Czy zaproszenie na The Murray Franklin Show było autentyczne, czy mechanizm radzenia sobie? Czy naprawdę zabił Randalla w swoim mieszkaniu? Czy reakcja na morderstwo Murraya była naprawdę tak destrukcyjna? Czy buntownicy w maskach klauna podnieśli swojego przypadkowego stwórcę jako postać mesjasza? Pełna nadziei odpowiedź na wszystkie te pytania jest taka, że ​​wszystko było w wyobraźni Artura, fantazji gdzie systematycznie mścił się na tych, którzy go skrzywdzili i sam stał się przypadkowym bohaterem fabuła. Ale to fajnie, a świat Żartowniś jest postrzępiony i od samego początku przedstawia go jako wyraźną możliwość.

Możemy z pewną pewnością powiedzieć, że ŻartowniśTrwa ostatnia scena, z Arthurem w Arkham i przesłuchiwanym przez psychiatrę. To czapka tej historii, sugerująca, że ​​niezależnie od tego, jakie zbrodnie faktycznie popełnił, Arthur zostaje schwytany. Ale jak zobaczymy, nawet w tym momencie pozostaje kilka ważnych pytań dotyczących tego, co nam pokazano, w tym mrożący krew w żyłach obraz młodego chłopca stojącego nad jego zmarłymi rodzicami w jego umyśle...

Joker stworzył Batmana – i to pamięta z zamieszek

Mimo że Żartowniś jest bardzo samodzielną historią pochodzenia Clown Prince of Crime, nadal jest nierozerwalnie związana z Komiksy DC wszechświat. Jest to obecne od samego początku dzięki obsesji Penny Fleck na punkcie Thomasa Wayne'a, kładącego podwaliny pod fałszywą sugestię, że Arthur jest tak naprawdę jego synem, a co za tym idzie, Bruce'em Wayne'em brat przyrodni.

Ale to jest w Żartowniśkończy się tam, gdzie sprawy zaczynają się układać. Zamieszki spowodowane morderstwem Murraya mają miejsce, gdy Thomas, Martha i Bruce opuszczają kino, grając Zorro, gejowskie ostrze (oraz Excalibur, zaskakujące odniesienie do Batman kontra Superman). A każdy fan Batmana wie, co dalej: Wayne'owie zostają zastrzeleni, a Bruce obserwuje, jak powoli się wykrwawiają, gdy stawia pierwsze kroki w kierunku zostania Mrocznym Rycerzem.

Tyle że to nie jest pochodzenie Batmana, do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Po pierwsze, napastnik bierze na cel Thomasa Wayne'a za jego słowa i czyny przeciwko klasie robotniczej; Perły Marty są niszczone jako produkt uboczny. Ale co ważniejsze, cały ten żałosny stan rzeczy wywołał Arthur Fleck – jego zabójstwem pracowników Wayne było złożenie prochu, teraz jego egzekucja na antenie podpaliła lont. W tym wszechświecie Joker stworzył Batmana.

To nie pierwszy raz, kiedy dzieje się to w mediach: Ordynans W 1989 roku zastępcą był młody Jack Napier Joe Chill, a kryminalista przed makijażem odegrała kluczową rolę w pochodzeniu Phantasm, która przebiegała równolegle do odkrywczej podróży Bruce'a. Jest to jednak uderzający, sejsmiczny zwrot w komiksie. Jego celem jest skierowanie bolączek Gotham bezpośrednio na młodego Bruce'a – postać, która w swoim poprzednim występie była pokazana jako niesamowicie pasywna, prawie jak gdyby była leczona. Batman zawsze rodził się z ciemności swojego miasta, ale Żartowniś czy cierpienie potrzebne, aby tam dotrzeć, jest bezpośrednio związane z nagłym upadkiem Gotham, znakiem, że sprawy muszą osiągnąć swój przerażający szczyt przed zbawieniem.

Cały ten pomysł nie jest pozbawiony ostatecznej zmarszczki. Zapytany, z jakiego żartu się śmieje na końcu przez pracownika szpitala, pierwszą rzeczą, na którą Jokerowi przychodzą mu myśli, jest Bruce ze swoimi zmarłymi rodzicami. To dziwna edycja, poza tym, że umysł Artura jest przedstawiony jako odszedł; wciąż jest zaniepokojony Waynemi, że jedno podwójne morderstwo z całego bólu i krzywdy jest dla niego szczytem. I choć nie jest mocno skupiony na tym zdjęciu rodziny wyrwanym z gazety z nieśmiały Bruce w kącie jest w swoim notatniku przed zastrzeleniem Murraya, przypomnienie i możliwe motywator.

Czy to oznacza, że ​​Arthur Fleck był synem Thomasa Wayne'a?

Drugą stroną obsesji na punkcie Bruce'a Wayne'a jest utrzymujące się pytanie, czy Joker jest synem Thomasa Wayne'a. Z pewnością jest to wstrząs sejsmiczny, jego matka jest pogardzaną kochanką zmuszoną do życia w biedzie, ale kopanie głębiej wydaje się temu zaprzeczyć: Thomas odrzuca złudzenie, zanim Artur zdąży powiedzieć… wszystko; a zapisy psychiatryczne Penny ujawniają jej schizofrenię i zaświadczenie o adopcji (bez imienia i nazwiska, zachowując pewną tajemnicę dla przeszłości Jokera). Od tego momentu Arthur prawie to akceptuje, zabijając swoją matkę i tracąc wszelką jasność w świecie, którą prawie dało mu odkrycie.

Ale nie wszystko się zgadza: fotografia, na którą Joker patrzy przed udaniem się na pokaz Murraya, jest podpisana z miłością od „T.W"; to od Wayne'a, a nie od oficjalnych zapisów, idea adopcji została po raz pierwszy zasadzona; mrugnij i przegapisz to, ale zdjęcia młodego Artura wyglądają niesamowicie podobnie do Bruce'a (w rzeczywistości aktor Dante Pereira-Olson zagrał młodszą wersję postaci Joaquina Phoenixa w filmie Tak naprawdę nigdy tu nie byłeś). To wszystko jest trochę jak konkretny dowód, ale w kontekście Waynesa jest niezbędne i trzeba nie ufać wszystkiemu widzisz, istnieje wyraźnie otwarta możliwość, że Thomas Wayne agresywnie ukrywał prawdę, że Arthur Fleck był jego… syn.

To oczywiście nie jest temat w drugiej części filmu, a jeśli to prawda, to nie to napędza Artura w ostatnim akcie. Nie jest niezbędny do pękania Żartowniśprawdziwe znaczenie. Ale nawet to, że jest to dyskusyjna możliwość, tylko podkreśla odległość i głębię upadku Jokera... i jak dziwnie to wszystko się układa.

Czy Arthur Fleck to jedyny prawdziwy Joker?

Ponieważ całe zamieszki mężczyzn noszących maski terroryzują Gotham, istnieje jedna alternatywna możliwość tego tak nazwanego „pochodzenia”. Czy Arthur Fleck jest prawdziwym Księciem Zbrodni Klaunów, który stanie się folią Batmana? A może jest tylko inspiracją dla innego, nieznanego mężczyzny, aby objął prawdziwy płaszcz? Jest to coś, co osoby zaangażowane ostrożnie pomijały podczas wywiadów i być może nie bez powodu.

Istnieją podstępne dowody na to, że Arthur Fleck jest jedynym prawdziwym Jokerem. Mimo że Phillips nie potwierdził wieku postaci, logicznie rzecz biorąc, jest po trzydziestce (młodszy od 44-letniego Phoenixa); Bruce'a ma około 10 lat, co oznacza, że ​​Joker będzie miał 50 lat lub więcej, zanim Mroczny Rycerz się pojawi (brak zerwania umowy, jak pokazał Nicholason w wieku 57 lat, ale zauważalna różnica). I kiedy Żartowniś bycie tytułem filmu jest argumentem, że chodzi o, no cóż, Joker, brak przedimka określonego – coś, do czego DC mocno się skłania Batman oraz Oddział samobójców - ma otwartość, która sprawia, że ​​nie jest osobą samotną.

Ale potężniejszy jest zakres filmu i to, jak ten Joker jest daleki od pojedynczego złoczyńcy z tym szczególnym modus operandi. Cały wątek protestu w stylu Occupy, który gotuje się pod filmem, a kiedy wzbudzają Arthura jako jakiegoś mesjasza, społeczność staje się jednym. To nie skok, by którąkolwiek z tych postaci uznać za Jokera. Zbiorowe szkody to prawdziwy koszt.

Jeśli Arthur nie jest Jokerem, którego znamy, to całkowicie zmienia to, o czym jest film: nie jest to historia pochodzenia słynnego złoczyńcy DC, to historia Gotham Batmana. Joker jest metaforą, wytworem zarówno człowieka chorego psychicznie, jak i miasta, które go zaniedbuje – Arthur jest influencerem i konduktorem, ale to nie on jest grą końcową. Wayne'owie zostają zabici z powodu ruchu klaunów, a prawdziwy Joker, jeśli to prawda, powstanie z tego.

Wyjaśnienie ostatniej sceny Jokera: co to jest ostatni żart Artura?

Wszystkie te pytania są zakorzenione w Żartowniśostatnia scena filmu, wcześniej określona jako jeden z niekwestionowanych momentów rzeczywistości filmu. W nim Arthur jest przesłuchiwany przez pracownika Arkham o jego postępy, na co pacjent zaczyna się niekontrolowanie śmiać. Zapytany, co to za żart, odpowiada „nie dostaniesz tego?"

Jaki jest żart? Czy to Thomas Wayne i jak pytanie, które kieruje Arthurem, przestało mieć znaczenie. Czy to Bruce Wayne, prawowity syn, który został pozbawiony niewinności w wyniku działań Artura? Czy to on zainspirował i jak bez żadnej motywacji ideologia Jokera była w stanie rozerwać Gotham na strzępy? Czy chodzi o samą psychiatrę, którą Arthur przypuszczalnie morduje na podstawie czerwonej krwi pokrywającej podeszwy jego butów w ostatniej scenie? To pozostałe pytanie może wydawać się zamierzone, aby pozostać bez odpowiedzi, podkreślając, że nawet po dwóch godzinach w jego obecności Joker nadal jest ostatecznie niepoznawalny. Jest jednak jasne rozwiązanie.

ŻartowniśOstatnia scena rozgrywa się w pokoju o białych ścianach, który wygląda podejrzanie podobnie do tego, który widział - lub wyobrażony - jego matka podczas retrospekcji 30 lat wcześniej, sekwencji, w której niestosownie umieścił samego siebie. Psychiatra przypomina swojego pracownika socjalnego z początku filmu, jeśli chodzi o wiek, wygląd i sposób: oboje od niechcenia (lub niedbale) sprawdzają jego samopoczucie pod jego wyraźną nieobecnością, skupieni na komorze pogłosowej dziennik. Wszystko to wydaje się dowodem na to, że film, którego właśnie byliśmy świadkami, był nierealny.

Więc sam Artur jest żartem. Najbardziej odpowiedni wniosek do Żartowniś jest to, że całe jego życie – to, które opisuje, gdy dusi matkę w komedii – jest tym, co sprawia mu tyle radości. Być może wszystko jest kłamstwem, sztuczką wymyśloną publiczności w jego głowie. Może po prostu rozkoszuje się zdobytą perspektywą nowego życia. Ale to jest najbliższe prawdy w życiu Arthura Flecka, do której można dotrzeć. Akceptuje swój los w Arkham, gdy „That's Life” Franka Sinatry rozgrywa się w niepowstrzymanej, bezowocnej walce.

Co właściwie oznacza zakończenie Jokera

Jeden z najpopularniejszych memów Żartowniś jest to, że ostatecznym przesłaniem filmu jest po prostu „żyjemy w społeczeństwie”, ale jest to dość uproszczona lekcja. Tak, film zdecydowanie bada ten pomysł, z udokumentowanego niedofinansowania opieki psychiatrycznej system do gospodarza talk show, który zewnętrznie kpi z wyraźnie chorej osoby i stanowi podstawę proklamacji Jokera: „Co otrzymujesz, gdy krzyżujesz chorego psychicznie samotnika z systemem, który go porzuca i traktuje jak śmiecia? Powiem ci, co dostajesz. Dostajesz to, na co kurwa zasługujesz.„Ale film jest ukierunkowany z perspektywy tego chorego psychicznie samotnika, co sprawia, że ​​jest bardziej wewnętrzny, a studium przypadku bardziej ekstremalne. Prezentowany Gotham jest już na krawędzi, ale wymaga prawdziwego stosu skrajności, aby wszystko się zagotowało.

Na pewno jest coś niepokojącego w przedstawieniu choroby psychicznej przez Jokera, ale ostateczna prośba dotyczy większej opieki. w Zabójczy żartJoker niesławnie stwierdza:Wystarczy jeden zły dzień, aby rozsądny człowiek żyjący stał się szaleńcem. Tak daleko jest świat od miejsca, w którym jestem. Tylko jeden zły dzień.W komiksie prawdziwość tego twierdzenia pozostaje otwarta – nie udaje mu się złamać Jima Gordona, jednak ostatecznie Batman śmieje się (i może się dusi). jego wróg) – ale Joker w pełni temu zaprzecza: Arthur nie jest człowiekiem przy zdrowych zmysłach, a jego załamanie jest stopniowe, spowodowane traumą w bardzo młodym wieku wiek. Kiedy mówi do Sophie, jest „ma złe dzień”, to rażące niedopowiedzenie. Jego historia zaniedbania ze strony tych, którzy powinni być odpowiedzialni.

Z drugiej strony wpływ Jokera na społeczeństwo jest, co najważniejsze, niezamierzony. Każde działanie jest podejmowane dla siebie, a jego szerszy wpływ nie jest brany pod uwagę, dopóki nie nastąpi później. Zamieszki są kręgosłupem filmu, ale jest całkowicie bezinteresowny, gdy ewoluują od rewolucji proletariackiej do bezmyślnej przemocy. I czy są to zwykli ludzie porwani w ruchu, czy inne niebezpieczne osobniki drzemiące w ruchu? społeczeństwa i biorąc pod uwagę siłę jako część grupy (prawdopodobnie połączenie obu), pokazuje łatwość, z jaką struktura może kruszyć się.

Chodzi o to, że nie jest to bezpośrednie, ponieważ Żartowniś celowo pomieszał politykę. Thomas Wayne jest przedstawiany z dala od wypolerowanego filantropa, do którego wielu jest przyzwyczajonych; jego obskurny sposób bycia i polityczny bieg przywodzą na myśl paralele z Donaldem Trumpem (Alec Baldwin był kiedyś powiązany z tą częścią), ale jego użycie „klauni„jako obraźliwe określenie odzyskiwane przez obrażonych, zamiast tego przypomina o Hillary Clinton”godne ubolewania” oświadczenie podczas wyborów w 2016 roku. Istnieje dwoistość, która dodatkowo wpływa na nierealną naturę filmu, sugerując, że jest to Wayne taki, jakim widzi go Arthur, a nie jak Bruce czy świat.

Ostatecznie, ŻartowniśSubtelnie niejednoznaczne zakończenie stanowi podstawę wszystkich innych dyskusji. Mamy jednego człowieka, zagubionego w psychozie i skazanego na wieczną walkę w swoim miękkim azylu i niejasną przyszłość dla świata, który zarówno stworzył, jak i cierpiał.

Film Flash: wszystko, co wiemy o historii (do tej pory)

O autorze